ادامه دارد.بیشتر میدوید
تا موقعیت بهتری بدست آورید ووقتی موقعیت بهتری بدست
اوردیدمجبورید بیشتر بدوید.هر از چند گاهی این سوال را از
خود بپرسید:من برای چه زندگی می کنم؟کار می کنم که
زندگی کنم یا زندگی می کنم که کار کنم؟جواب های خیلی
جالبی بدست خواهید آورد.خواهید دید که80درصد وقتتان را
صرف20درصد نتیجه می کنید.شما که 80درصد تلاش میکنید
اما زندگیتان 20درصد کیفیت دارد.
چرا که خیلی از ما زندگی کردن را فراموش کرده ایم.کیفیت
بیشتر در زندگی همیشه با پست بهتر ،پول بیشتر،موقعیت
اجتماعی درخشان تر و..به دست نمی اید.شما برای دیگران
زندگی نمی کنید .همه می گویند شما خوشبختید چون شغل
بهتری دارید ،چون حساب بانکی تان ورم کرده است،چون
شخصیت سرشناسی هستید......اماشما احساس خوشبختی
نمی کنید چون مسئولیت هایتان شمارا از خانواده تان دور
کرده است.چون کارتان استرس زیادی به شما میدهد.چون
بجای اینکه پول هایتان برای شما اسایش فراهم اورند شما
تبدیل به نگهبان آنها شده اید.شما وقتی خوشبختید
که احساس خوشبختی می کنید.اگر تمام این دنیا
رادارید اما دلتان لک زده است که در یک روز تعطیل
در گوشه ای از آن،کنار یک ساحل بنشیدوبه دریا نگاه
کنیدپس شما کمبود دارید ،حتی اگر تمام دنیا را
داشته باشید.اما اگر یک شغل معمولی دارید که
دوستش دارید.اگر فرصت کافی دارید تادر کنار خانواده
تان باشید.اگر در یک کلمه از زندگی لذت میبرید
شما خوشبختید.اگر احساس می کنید همه چیز مورد
نیازتان را دارید پس تمام شد!شما صاحب همه دنیا
هستیدوکمبودی ندارید.حال به نظر دیگران هرطور
میخواهد بیاید.شما برای انها زنگی نمی کنید.دنیای
شما در درون شماست وحس رضایت اززندگی ،احساس
خوشبختی،نگرش نسبت به بزرگی وکوچکی مشکلات و..
همه از درون به برون می تراود.مثل اینکه بار زندگی
هرکدام از ما تماما روی شانه های خودمان است وما
هرکدام مسئولاین دنیایی هستیم که به خودمان تعلق
دارد.یادمان باشد :«در مسیر زندگی آن قدر سرگرم
نشویم که مقصد را فراموش کنیم»
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
